دشمن شناسی

نوع برخورد با دوست و دشمن چگونه باید باشد؟

مردم دو دسته اند: دوست و دشمن

 

احیانا برخی از ما با دشمنان همانند دوستان برخورد می کنیم؛ اما :

 

• به سخن دشمن نباید اعتماد کرد
• از راهی که او می‌رود نباید پیروی کرد
• روشهای او برای گشایش کارها را نباید بکار گرفت

 

یَا أَیُّهَا النَّاسُ کُلُوا مِمَّا فِی الْأَرْضِ حَلَالًا طَیِّبًا وَلَا تَتَّبِعُوا خُطُوَاتِ الشَّیْطَانِ إِنَّهُ لَکُمْ عَدُوٌّ مُبِینٌ ( آیه 168 سوره بقره)

إِنَّمَا یَأْمُرُکُمْ بِالسُّوءِ وَالْفَحْشَاءِ وَأَنْ تَقُولُوا عَلَى اللَّهِ مَا لَا تَعْلَمُونَ  ( آیه 169سوره بقره)

و از همه مهمتر اینکه:

• دشمن را باید دشمن دانست و برخورد متناسب با دشمنان با او داشت!
• شرط موفقیت در برابر دشمن، هوشیاری پیوسته است.

بعضی‌ گمان می کنند شیطان خیر آنها را می خواهد؛هرچه او می گوید، انجام می دهند گویا پدر یا مربی ناصح و دلسوزی پیدا کرده اند.اما قرآن میفرماید:

 

إِنَّ الشَّیْطَانَ لَکُمْ عَدُوٌّ فَاتَّخِذُوهُ عَدُوًّا إِنَّمَا یَدْعُو حِزْبَهُ لِیَکُونُوا مِنْ أَصْحَابِ السَّعِیرِ (آیه 6 سوره فاطر)

 

سابقه‌ى دشمنى شیطان با بشر دیرینه است:

 

• پدرمان آدم را از بهشت بیرون کرد. «کَما أَخْرَجَ أَبَوَیْکُمْ»
• او دشمنى است که دیده نمى‌شود. «إِنَّهُ یَراکُمْ هُوَ وَ قَبِیلُهُ مِنْ حَیْثُ لا تَرَوْنَهُمْ»
• او دشمن قسم خورده است. «فَبِعِزَّتِکَ‌ ...
• از هر سو به انسان حمله مى‌کند. مِنْ بَیْنِ أَیْدِیهِمْ وَ مِنْ خَلْفِهِمْ‌ ...
• وسیله‌ى او براى انحراف مردم، وعده‌ى فقر و امر به فحشاست. «الشَّیْطانُ یَعِدُکُمُ الْفَقْرَ وَ یَأْمُرُکُمْ بِالْفَحْشاءِ»
• او جز با دوزخى کردن مردم راضى نمى‌شود. «یَدْعُوا حِزْبَهُ لِیَکُونُوا مِنْ أَصْحابِ السَّعِیرِ»
• امام صادق علیه السلام فرمود: «اگر شیطان دشمن است، پس غفلت از او چرا؟»

 

دشمن خواهان سر به نیست شدن شماست.

 مراقب باشید!

 

 

انسان موفق

انسان های موفق از نظر قرآن چه کسانی هستند؟

کسانی که چهار نشانه داشته باشند(سوره اعراف آیه 157)

اعتقاد به پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله)

بزرگداشت ایشان در همه جا و همه وقت

یاری رساندن به حضرت

پیروی از آیین نامه نورانی موفقیت قرآن

امام رضا(علیه السلام) یکی از این افراد موفق است؛ و می توان رازهای موفقیت را در نحوه زندگی و مراودات ایشان جستجو کرد.

در بخش ارتباط با خدا:

_ انس بسیار با قران داشتند.

_ هر سه روز یک بار ختم قرآن می‌کرد.

_ به شأن نزول آیات و اینکه کجا و درباره چه چیزی نازل شده توجه می کرد.

_ حضرت به قدری اهل نماز بودند که وارد شده است نماز شب، نماز شفع، وتر و نافله صبح را هیچ وقت ترک نمی‌کرد حتی در سفر.

در بخش ارتباط با مردم و اخلاق معاشرت:

احترام به کرامت انسان رو خیلی مهم می دانستند

ابراهیم بن عباس چنین گفت:

"هرگز ندیدم امام رضا علیه السلام به کسی یک کلمه جفا کند، و ندیدم که سخن شخصی را قطع کند تا سخن او به آخر می رسید، و ندیدم که حاجتمندی را در حد امکان، رد نماید. هرگز پیش همنشینان پای خود را دراز نمی‌کرد، تکیه نمی‌داد، غلامان و خدمتکاران را ناسزا نمی‌گفت."

یکی از وظایف اولیای الهی، حرمت نهادن به جایگاه والای انسان است.

مردی از اهالی بلخ می‌گوید:

در سفر امام رضا به خراسان همراهش بودم. روزی سفره غذا طلبید و همه خدمتکاران و غلامان را بر سر سفره نشاند. گفتم: جانم به فدایت، کاش برای اینان سفره‌ای جداگانه قرار می‌دادی! فرمود: دست بردار! خدا یکی است، پدر و مادر همه نیز یکی است، پاداش قیامت هم بسته به اعمال است

در انفاق کردن هم بسیار مراقب آبروی اشخاص و کرامت آنها بودند:

روزی در مجلس حضرت رضا علیه السلام که جمع بسیاری بودند و از حلال و حرام و مسائل دیگر می‌پرسیدند، مردی وارد شد و خود را از دوستان آن حضرت و پدرانش معرفی کرد و اظهار داشت که در بازگشت از حج، نفقه و پولش را گم کرده است و درخواست کمک کرد. پس از رفتن مردم و خلوت شدن مجلس، حضرت به اندرون رفت و پس از مدتی پشت درآمد و دستش را از بالای در بیرون آورد و پرسید: آن مرد خراسانی کجاست؟ گفت: من همین جایم. حضرت دویست دینار به او داد. پس از رفتن وی، یکی از حاضران پرسید:ای پسر پیامبر! با آنکه هدیه شما زیاد بود، چرا خود را از او پنهان داشتید؟ فرمود: از ترس اینکه مبادا خفّت و خواری سؤال را در چهره‌اش ببینم!

تعیین مزد کارگر:

یک بار هم هنگام غروب، در میان غلامانش که کار می‌کردند، سیاه پوستی را دید که به کار مشغول است. پرسید: او کیست؟ گفتند: ما را کمک می‌کند، ما هم در آخر کار چیزی به او می‌دهیم. پرسید:آیا اجرت و مزد او را معین کرده‌اید؟ گفتند: نه، هرچه بدهیم راضی می‌شود. حضرت با عتاب و عصبانیت فرمود: بارها گفته‌ام وقتی کسی را به کار می‌گیرید، از قبل مزد و اجرت او را معین کنید و اگر چنین نکنید، سه برابر حقش هم به او بدهید، خیال می‌کند که کم داده‌اید.

دشمنان نزدیک

بسم الله الرحمن الرحیم

یه طلبه فاضلی می‌گفت: عمه ای داشتم که اهل تلاوت قرآن و استاد جلسه بود. یه روز به من گفت قرآن میگه همسران و فرزندان شما دشمن شما هستند! یعنی چی؟

گفتم نه قرآن میگه زن و فرزند مایه فتنه و آزمایش شماست.

اصرار کرد و گفت نه ، من دیدم قرآن میگه دشمن شما هستند.من با ناباوری گفتم باید ببینم.

وقتی مراجعه کردم، دیدم بله قرآن تعبیر به دشمن هم داره منتهی جناب عمه خانم سور قضیه را انداخته بود یعنی قرآن می فرماید برخی از همسران و فرزندان شما دشمن شما هستند نه همه آنها.

حال سئوال مهم اینجاست که همسر و فرزندان که جزء نزدیکترین افراد به انسان هستند؛ چطور میشه که دشمن انسان بشوند؟

همسران و فرزندانی که دشمن انسان هستند چه ویژگی هایی دارند؟

از سیاق آیات و از محکمات قرآنی بر می‌آید که :

 

1. آنها انسان را بر مال اندوزی زیاد امر می کنند و مانع انفاق در راه خدا، قرض دادن و کمک به بندگان خدا می شوند.

2. آنها انسان را تشویق به کسب مال از هر راه ممکن می کنند. حال اینکه شرع می گوید از راه حلال باید بدست آید.

و این دو مورد از موانع موفقیت هستند.

 

یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِنَّ مِنْ أَزْوَاجِکُمْ وَأَوْلَادِکُمْ عَدُوًّا لَکُمْ فَاحْذَرُوهُمْ وَإِنْ تَعْفُوا وَتَصْفَحُوا وَتَغْفِرُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِیمٌ ) آیه 14 سوره التغابن  (

اى کسانى که ایمان آورده‌اید، بعضى از زنان و فرزندانتان دشمن شما هستند. از آنها حذر کنید. و اگر عفو کنید و چشم بپوشید و گناهشان پوشیده دارید، خدا آمرزنده و مهربان است.

 

إِنَّمَا أَمْوَالُکُمْ وَأَوْلَادُکُمْ فِتْنَةٌ وَاللَّهُ عِنْدَهُ أَجْرٌ عَظِیمٌ )آیه 15سوره التغابن. (  

جز این نیست که اموال و اولاد شما آزمایشى هستند. و حال آنکه مزد فراوان نزد خداست.

 

فَاتَّقُوا اللَّهَ مَا اسْتَطَعْتُمْ وَاسْمَعُوا وَأَطِیعُوا وَأَنْفِقُوا خَیْرًا لِأَنْفُسِکُمْ وَمَنْ یُوقَ شُحَّ نَفْسِهِ فَأُولَئِکَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ (آیه 16 سوره التغابن)

تا توانید از خدا بترسید و گوش فرا دارید و اطاعت کنید و به سود خود از مالتان انفاق کنید.

و آنان که از حرص نفس خویش در امان مانده‌اند رستگارند.

 

إِنْ تُقْرِضُوا اللَّهَ قَرْضًا حَسَنًا یُضَاعِفْهُ لَکُمْ وَیَغْفِرْ لَکُمْ وَاللَّهُ شَکُورٌ حَلِیمٌ (آیه 17سوره التغابن) .

اگر به خدا قرض‌الحسنه دهید برایتان دو برابرش خواهد کرد. و شما را مى‌آمرزد که او شکرپذیرنده و بردبار است.

 

 

موفق ترین انسان ها

یکی از آرزوهای بلند خوبان عالم

این است که از خداوند می خواهند که به آنها محبت خود را بدهد.

یعنی دوست داشتن خدا، یکی از شاخص‌های موفقیت است.

حال چه کسی در خواب شبش می تواند ببیند که نه اینکه او خدا را دوست بدارد بلکه خداوند عالم او را دوست بدارد

چه کسانی را خداوند متعال دوست می دارد؟ خوشا بحال این انسان های بلند پرواز!

به کجاها رسیده اند؟!

قرآن کریم این افراد را معرفی می‌کند:

1. نیکوکاران

وَأَنْفِقُوا فِی سَبِیلِ اللَّهِ وَلَا تُلْقُوا بِأَیْدِیکُمْ إِلَى التَّهْلُکَةِ وَأَحْسِنُوا إِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ الْمُحْسِنِینَ ( آیه 195 سوره بقره)

 

2,3. اهل بازگشت و اهل پاکیزگی

إِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ التَّوَّابِینَ وَیُحِبُّ الْمُتَطَهِّرِینَ ( آیه 222 سوره بقره)

 

4. پیروان راستین پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم

 

قُلْ إِنْ کُنْتُمْ تُحِبُّونَ اللَّهَ فَاتَّبِعُونِی یُحْبِبْکُمُ اللَّهُ وَیَغْفِرْ لَکُمْ ذُنُوبَکُمْ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَحِیمٌ (آیه 31 سوره آل عمران)

5. اهل تقوا

بَلَى مَنْ أَوْفَى بِعَهْدِهِ وَاتَّقَى فَإِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ الْمُتَّقِینَ (آیه 76 سوره آل عمران)

6. تاب و تحمل دار

وَکَأَیِّنْ مِنْ نَبِیٍّ قَاتَلَ مَعَهُ رِبِّیُّونَ کَثِیرٌ فَمَا وَهَنُوا لِمَا أَصَابَهُمْ فِی سَبِیلِ اللَّهِ وَمَا ضَعُفُوا وَمَا اسْتَکَانُوا وَاللَّهُ یُحِبُّ الصَّابِرِینَ (آیه 146 سوره آل عمران)

7.  اهل توکل بر خدا

فَبِمَا رَحْمَةٍ مِنَ اللَّهِ لِنْتَ لَهُمْ وَلَوْ کُنْتَ فَظًّا غَلِیظَ الْقَلْبِ لَانْفَضُّوا مِنْ حَوْلِکَ فَاعْفُ عَنْهُمْ وَاسْتَغْفِرْ لَهُمْ وَشَاوِرْهُمْ فِی الْأَمْرِ فَإِذَا عَزَمْتَ فَتَوَکَّلْ عَلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ الْمُتَوَکِّلِینَ (آیه 159 سوره آل عمران)

8. عادلان

سَمَّاعُونَ لِلْکَذِبِ أَکَّالُونَ لِلسُّحْتِ فَإِنْ جَاءُوکَ فَاحْکُمْ بَیْنَهُمْ أَوْ أَعْرِضْ عَنْهُمْ وَإِنْ تُعْرِضْ عَنْهُمْ فَلَنْ یَضُرُّوکَ شَیْئًا وَإِنْ حَکَمْتَ فَاحْکُمْ بَیْنَهُمْ بِالْقِسْطِ إِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ الْمُقْسِطِینَ(آیه 142 سوره آل عمران)

9. جهادگران پایدار

إِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ الَّذِینَ یُقَاتِلُونَ فِی سَبِیلِهِ صَفًّا کَأَنَّهُمْ بُنْیَانٌ مَرْصُوصٌ (آیه 4 سوره صف)